Myśląc o 2017 trzeba odnotować drugi album Hańby!

Pewnie dla nich nie będzie to miła wiadomość, ale w ich przypadku płyty nie są jakimiś kamieniami milowymi. Przynajmniej z punktu widzenia śledzącego ich odbiorcy.

Przede wszystkim dlatego, że to najprawdziwszy skład koncertowy, który swoją markę, miejsce na scenie i szczerą miłość fanów wytłukł na setkach gigów. A te słyną z tego, że są szczerze fizycznym przeżyciem.

Może też dlatego, że debiut ukazał się po kilku epkach i zdecydowana większość numerów była już otrzaskana. Jeśli chodzi z kolei o "Będą bić!" to album ten cierpi na syndrom drugiej płyty, która w naturalny sposób pozbawiona jest magicznego impulsu, który niosą pierwsze nagrania. Żeby to osiągnąć raz jeszcze, musieliby zaskoczyć, przejść jakąś nagłą metamorfozę i otworzyć nowy etap. Ale każdy, kto wie czym jest Hańba, ma świadomość, że funkcjonują w ramach obranego pomysłu i jest to po prostu niemożliwe.

Tych, których zamknięcie w rytmice i konstrukcji utworów podwórkowego punk-folku jest problemem, tego "Będą bić!" nie przekona. Łakomym kąskiem będzie za to dla tych, którzy spoglądają na ich twórczość szerzej i w tej stylistyce się odnajdują. Bardzo podoba mi się, że w tych nagraniach naprawdę dużo jest "ulicy". Chętnie napisałbym "garażu", ale w lata 30 mieli co najwyżej komórki i nie chodzi bynajmniej o telefony.

O tym, jak błyskotliwy jest to konstrukt konceptualny napisano już wszystko. Świetny dobór tekstów, niebywale sprawne aranżacje nadają twórczości Hańby wymiar ponadczasowy. Dlatego też ich numery to znakomita materia do komentowania rzeczywistości (mimo tego, że sami muzycy odżegnują się od takich prób).

Hańba to dla mnie też przykład, jak z klasą wypłynąć na szersze wody. Pojawiają się coraz śmielej za granicami (USA, Europa), naprawdę dużo ich w różnych mediach, także tych uznawanych za mainstreamowe. Zdarzało się im korzystać ze wsparcia instytucji. Ale jak widać można to robić bez frajerowania i jeszcze wnosić istotny punkt widzenia do dyskusji o tym, jacy my Polacy jesteśmy i ile wniosków z naszej niełatwej historii potrafimy wyciągnąć. A ile potrafimy, to odpowiedzcie sobie sami.



Radek Soćko

Fotografia zespołu Michał Szwerc.