Charlyn Marie Marshall, znana jako Cat Power to znakomita artystka, która swą twórczością dorosła do miana "kobiecego barda", z całym bagażem tej odpowiedzialnej funkcji...

Od Charlyn do Cat Power

Charlyn Marie Marshall, w skrócie zwana Chan, urodziła się jako córka zawodowego bluesmana i pianisty. Po tym jak jej rodzice się rozwiedli, żyła między dwoma domostwami swoich rodziców. W liceum porzuciła naukę i rozpoczęła sporadyczne, spontanicznie organizowane występy, już jako Cat Power. Obracała się w awangardowym muzycznym środowisku Atlanty, często i gęsto imprezując. Korzystając ze znajomości, występowała jako support miejscowych zespołów Magic Bone i Opal Foxx Quartet.

Wkrótce Chan przeniosła się do Nowego Jorku, szybko wtapiając się w towarzystwo nowojorskiej bohemy. W aglomeracji jej kariera nabrała tempa. Występowała z undergroundowymi zespołami takimi jak Man or Astro Man?, God Is My Co-Pilot. Zaczęła supportować Liz Phair... Coraz większa ilość występów sprawiła, że została dostrzeżona. W 1995 roku ukazał się jej pierwszy solowy album "Dear Sir", wkrótce potem kolejny "Myra Lee". Jej pierwsze płyty, wliczając w to "What Could the Community Think" (1996) oraz Moon Prix (1998), to klimaty improwizacji, w których łączyła grungowy brud z jazzową ekspresją i gitarowym folkiem.

Kolejną płyta Cat Power poświęciła własnym aranżacjom kawałków innych artystów, w tym Micka Jaggera i Boba Dylana. Nagrała z resztą covery wielu znany utworów, wspomnieć tylko fantastyczne wykonanie "Wonderwall" Oasis.


Chan delikatniej

Ostatnie trzy płyty Cat Power to zmiana stylu. Wciąż obecny jest pewien minimalizm w brzmieniu, najczęściej w postaci gitary, oszczędnej perkusji, pianina i wokalu Chan. Mniej jest jednak jazzowych klimatów, które ustąpiły miejsca większej melodyjności oraz brzmieniom inspirowanym amerykańskim folkiem i bluesem. Wyszło to jej na dobre. Jej niski, ujmujący głos w połączeniu ze wspomnianym prostym akompaniamentem tworzy znakomity nastrój. Wydaje się, że to właśnie prostota oraz głos Cat Power to tajemnica jej niesamowitego muzycznego (i nie tylko) uroku.

Na "You Are Free" (2003) obok Cat Power pojawił się Eddie Vadder, a na albumie znalazło się kilka "perełek", z "Werewolf" na czele. Kawałek ten pojawił się nawet na ścieżce filmu Almodovara "Abrazos rotos".


Płyta "The Greatest" (2006) to już cały wysyp wspaniałych kompozycji: "Living Proof", "Where Is My Love", "The Moon", "Hate", "Love & Communication" to prawdziwe przeboje.

Dyskografię Cat Power zamyka "Jukebox" wydany w 2008 roku. Także ta płyta naszpikowana jest urokliwymi balladkami. Ciężko nawet wyróżnić poszczególne utwory, po prostu cała płyta jest fantastyczna.


Kolejna płyta autorska

Na kolejną płytę Cat Power czekamy od trzech lat. Pracuje nad nią podobno usilnie. W międzyczasie zajmując się aktorstwem i zarabiając pieniądze - przez pewien czas była twarzą Chanel. Zaliczyła też potknięcie charakterystyczne dla bardów - wylądowała w zakładzie psychiatrycznym, zmagając się z alkoholem i depresją.

Póki co, ogłosiła, że rezygnuje ze wsparcia zespołu The Dirty Delta Blues, z którym do tej pory występowała i że na kolejnej płycie będzie grała sama. I przeprowadziła się do Paryża...



Próbuję grać na wszystkich instrumentach. Jest to efekt frustracji, która pojawia się, gdy chcesz osiągnąć swe cele. Myślę, że byłam zainspirowana niezadowoleniem z samej siebie, tym że trzymam tylko mikrofon i nie gram na żadnym instrumencie. Chciałam sobie coś udowodnić, chciałam ponownie nawiązać kontakt z instrumentami i czuję, że jestem blisko - opowiada o zbliżającej się płycie.

Jestem na etapie, kiedy potrzebuję tworzyć sama. Serce podpowiada mi: Chan, nie grałaś na pianinie i gitarze już z pięć lat, najwyższa pora wrócić do tego. Ludzie tak samo pytali mnie, kiedy wrócę do autorskiego grania. No więc odpowiadam - nowa płyta będzie tylko moja.

Zapraszamy do posłuchania Cat Power w naszym Radiu TegoSlucham.