W rok Miłosza nasz narodowy bard Czesław Mozil oddaje hołd wielkiemu wieszczowi, interpretując jego dzieła. W listopadzie ukazała się nakładem Mystic Production płyta "Czesław Śpiewa Miłosza".

Poezja popularna

Kolejny artysta sięga po dzieła poety - ostatnimi czasy to wyraźnie popularny trend. Mieliśmy przecież składankę poświęconą Broniewskiemu, Gajcemu. Sięgano po dzieła Osieckiej, Różewicza, Tuwima, Leśmiana, sięgano już też po Miłosza. Dlatego pomysł Czesława, by kolejną swoją płytę poświęcić twórczości Czesława Miłosza, można oskarżyć o pewną wtórność. Ale jeśli wydawać płytę o Miłoszu, to rok 2011, setny rok od jego narodzin, uznany za rok Miłosza, jest czasem ku temu najlepszym.

Czesław poważny

Czesław wziął się za Miłosza w charakterystyczny dla siebie sposób, tworząc z wierszy urokliwe melodie. Lecz nie są to tak figlarne kompozycje, do których przyzwyczaił... i tu się mogą zastępy czesławowych fanów nieco zdziwić. Płyta jest znacznie "cięższa" gatunkowo, z wieloma elementami muzyki klasycznej, barokowej. Akordeon już nie jest najważniejszym instrumentem. Równie ważne są fortepian, kontrabas, skrzypce, wibrafon, trąbka, harfa... Lekkości "żabki w betonie" na płycie szukać próżno. Ale czy to źle? Ciężko sobie wyobrazić Miłosza w takiej konwencji...


Czesław potraktował temat naprawdę poważnie. Sięga wyraźnie do klasyki - jest nawet najprawdziwszy "Walc", fantastycznie zagrany przez Leszka Możdżera.


Utwory w większości są o minimalistycznym brzmieniu, choć w niektórych nagraniach słyszymy nawet Polską Orkiestrę Radiową, czy piękne chóry. Są to stonowane kompozycje, przepełnione rzewnymi partami smyczków, smutnej trąbki i saksofonu, z charakterystycznym wokalem Czesława, wspieranym w dwóch utworach ("Droga", "Do Laury") przez Anetę Todorczuk-Perchuć. W niezwykle urokliwym, jednominutowym utworze "One" słyszymy damski chór, w skład którego weszła także znana ze współpracy z Czesławem, Karen Duelund Guastavino.


Czesław nie byłby sobą, gdyby nie przemycił trochę luzu. W takich utworach jak "A jednak", "Poeta", "Na ścięcie damy dworu", więcej jest elementów jazzowych, współczesnych, co ułatwia ich odbiór.

Z tarczą

Oddać trzeba Czesławowi, że potrafi znakomicie budować nastrój i grać emocjami, co pokazał już na poprzednich wydawnictwach. Na nowej płycie udało mu się oddać urok poezji Miłosza i z niełatwego starcia z dziełami tego wielkiego wieszcza wychodzi zwycięsko. Cieszy też, że nie uległ żadnej modzie ani trendom i stworzył album dosyć "sztywny", za to naprawdę wartościowy. Może dzięki niemu Miłosz trafi pod kolejne strzechy polskich domów...

rad