Płyta "Tak jest i już" Piotra Bukartyka, to zbiór pomysłów, uskładanych przez kilka lat współpracy tego muzyka, satyryka i tekściarza z Radiową Trójką.

W każdy piątek

W każdy (lub prawie każdy) piątek tuż przed dziewiątą rano Piotr Bukartyk, sam lub z Krzysztofem Kawałko (gitara) składa wizytę w studiu radiowej Trójki. To cykliczny odcinek zatytułowany "Urywki z rozrywki", który w tym dniu jest częścią porannej audycji Wojciecha Manna. Właśnie w tym paśmie testowane są najnowsze piosenki pana Piotra, nierzadko powstające "w ostatniej chwili", krótko przed programem. Podobno ten "proceder" trwa już 5 lat i jego efektem są dwie setki kompozycji tekstowych, które od czasu do czasu są przez artystę poddawane gruntownej renowacji i trafiają na wydawnictwa fonograficzne.

Dopracowane wersje

"Tak jest i już" to właśnie taki zbiór pomysłów, uskładanych przez kilka lat i w większości już słuchaczom znanych, choć niekoniecznie w tak dopracowanych wersjach. Oprócz lidera i Krzysztofa Kawałko na albumie tym zagrali jeszcze Marek Błaszczyk - klawisze, Michał Przybyła - bas i Krystian Majderdrut - perkusja. Jeżeli porównamy te nagrania z poprzednią płytą ("Z czwartku na piątek"), to jest to twórczość bardziej rockowa. Więcej tu muzyki i pełnokrwistych dźwięków, a nie tylko akustyczne balladowanie. Takie numery jak "Bida z nędzą" czy rozpoczynający się fajnym klawiszowym motywem (powracającym w środku) "Nie mówię kto", mogą zainteresować nie tylko z uwagi na warstwę liryczną, ale także rozbudowane partie instrumentalne.


Serca was rozbolą

Teksty oczywiście mają jednak nadal pierwszoplanowe znaczenie. Pan Piotr nie tylko obśmiewa różnorakie ludzkie zachowania, ale także bardziej filozoficznie "zastanawia się czy to, że się kręci świat jakąkolwiek ma przyczynę" (w utworze tytułowym) i szkicuje sytuację muzykanta w Polsce, śpiewając: "Marzy sobie kolo, że pierdyknie takie solo, że serca was rozbolą" w utworze "Mecenat". Nie zawsze jego tylko wokalizy słyszymy, bo w "Piosence z praniem tle" gościnnie dialoguje Katarzyna Groniec, wcielająca się w rolę lepszej połowy narratora. Także w znanym dość dobrze utworze "Z tylu chmur" jest żeński wokal.

Gitary absorbują

Moim faworytem jest spokojniejszy, ale podskórnie wibrujący - "Taki tam grzech", trochę przypominający mi dokonania Toma Waitsa. Natomiast kolejnym singlem (po "Piosence z praniem w tle"), promującym całą płytę mógłby według mnie zostać (oparty na lekko swingującym rytmie) kawałek ""Nie kokietuj". Tu także gitary bardzo absorbują ucho słuchacza. W sumie zatem Bukartyk pokazał, że poezja śpiewana (czy felieton melodeklamowany) to szufladka, w której już się nie mieści. Ma trochę więcej do zaoferowania. Tak jest i już.

Piotr Bukartyk w sieci:
Facebook

Radios