Choć tytuł płyty może sugerować nowe wydawnictwo muzyki house, to nazwa Sarakina wszystkim miłośnikom folku i world music powinna podpowiadać, że ukazała się właśnie nowa płyta tego polsko-bułgarsko-czeskiego kwartetu.
Kulturowy tygiel nie może nie przekładać się na twórczość Sarakiny, łączącej muzykę bałkańską z jazzem i innymi bardziej współczesnymi motywami. Taka też jest "Dance Of Fire", będąca już czwartym krążkiem w dorobku formacji.
Na gruncie folkowym, przy użyciu tak egzotycznych instrumentów jak gadulka (bułgarski instrument smyczkowy, brzmieniem przypominający skrzypce), kaval (archaiczny drewniany flet), dudy, tupan (rodzaj bębna) czy tambura (nie ma nic wspólnego z tamburynem, bliżej jej do mandoliny), Sarakina ucieka w jazzowe improwizacje. Najlepiej świadczy o tym długość wszystkich dziewięciu utworów, z których jedynie dwa nie doszły do pięciu minut. Pozostałe improwizacje to odjazdy nawet do 8 minut (zobacz gotanprojectowe "Revolutionary Prelude" - tak, tak to od Chopina i tytułowe, przecudowne "Dance of Fire").
I choć Sarakina nie należy do zbyt rozpoznawalnych zespołów, to gra na najwyższym poziomie, bawiąc się konwencją, przeplatając z pasją folkowe zagrywki i żywioł improwizacji. Tak właśnie rozpoczyna się płyta, kawałkiem "Balkan Route", mocno jazzującym, z częstymi zmianami tempa i kapitalnymi partiami na kavalu oraz dudach. Zwraca uwagę kompletnie nowoczesna, niefolkowa perkusja i zgrabnie chodzący z tyłu kontrabas. Jeszcze bardziej połamane struktury spotkamy w "Dart in a Dream", gdzie pobrzmiewa też wyraźnie tambura, ale tutaj główną rolę odgrywa akordeon, na którym Jacek Grekow wycina karkołomne twory, a wtóruje mu znakomicie na gadulce Peyo Peev (gościnnie na płycie).
Bardziej skoczny "Para Beri Kiselec" przez silne zabarwienie dudami kojarzyć się może z wyspami, a "Over The Bend" to ponownie popis akordeonu i klarnetu. Cudownie pochłania w folkowej zadumie "Nostalgia". "Morning in Sofia" bardziej orientalny też chowa kilka niespodzianek... tych znajdziemy naprawdę sporo na całym krążku. Dlatego też każdy wielbiciel folku i world music nową płytę Sarakiny pochłonie w mig.
Sarakina w sieci:
Strona
Facebook
rad
Na gruncie folkowym, przy użyciu tak egzotycznych instrumentów jak gadulka (bułgarski instrument smyczkowy, brzmieniem przypominający skrzypce), kaval (archaiczny drewniany flet), dudy, tupan (rodzaj bębna) czy tambura (nie ma nic wspólnego z tamburynem, bliżej jej do mandoliny), Sarakina ucieka w jazzowe improwizacje. Najlepiej świadczy o tym długość wszystkich dziewięciu utworów, z których jedynie dwa nie doszły do pięciu minut. Pozostałe improwizacje to odjazdy nawet do 8 minut (zobacz gotanprojectowe "Revolutionary Prelude" - tak, tak to od Chopina i tytułowe, przecudowne "Dance of Fire").
I choć Sarakina nie należy do zbyt rozpoznawalnych zespołów, to gra na najwyższym poziomie, bawiąc się konwencją, przeplatając z pasją folkowe zagrywki i żywioł improwizacji. Tak właśnie rozpoczyna się płyta, kawałkiem "Balkan Route", mocno jazzującym, z częstymi zmianami tempa i kapitalnymi partiami na kavalu oraz dudach. Zwraca uwagę kompletnie nowoczesna, niefolkowa perkusja i zgrabnie chodzący z tyłu kontrabas. Jeszcze bardziej połamane struktury spotkamy w "Dart in a Dream", gdzie pobrzmiewa też wyraźnie tambura, ale tutaj główną rolę odgrywa akordeon, na którym Jacek Grekow wycina karkołomne twory, a wtóruje mu znakomicie na gadulce Peyo Peev (gościnnie na płycie).
Bardziej skoczny "Para Beri Kiselec" przez silne zabarwienie dudami kojarzyć się może z wyspami, a "Over The Bend" to ponownie popis akordeonu i klarnetu. Cudownie pochłania w folkowej zadumie "Nostalgia". "Morning in Sofia" bardziej orientalny też chowa kilka niespodzianek... tych znajdziemy naprawdę sporo na całym krążku. Dlatego też każdy wielbiciel folku i world music nową płytę Sarakiny pochłonie w mig.
Sarakina w sieci:
Strona
rad
komentarze
