Dziś zlepiliśmy trzy epki. Będzie punk rockowo i funkowo... i nieco popowo.

Arcy Młyn - "To Nie My" EP

Przemek Thiele po reaktywacji Kolaborantów znalazł kolejne pole swojej twórczości w gryfińsko-szczecińskim zespole Arcy Młyn, który wypuścił już swoją pierwszą epkę.

Ten krótki, zaledwie 12-minutowy materiał, może potwierdzać teorię, że w jakim składzie Thiele by nie grał, i tak można spodziewać się charakterystycznego "kolaboranckiego" grania. Także teksty swoją tematyką, ale też rytmiką i melodyjnością, szybko zdradzają autora. Tym razem Thiele piętnuje wady współczesnego świata, jakby z lekką nostalgią do lat młodości. W "To nie my" dostaje się tym, którzy kopiują wzorce zza granicy, którzy stawiają kreację ponad bycie sobą, a rzeczywistość okazuje się być kreowana przez sztab socjologów i marketingowców. Bezmyślną konsumpcję Thiele komentuje w "Pin i zielony", by w "Buraku" dowalić hołocie sprowadzającej sport do krwawej rozrywki. Wszystko to podane w surowym melanżu punk rocka, rocka i post punku. Proste granie bez zbędnych ozdobników i kombinacji. Fani punk rocka spod znaku Kolaborantów na pewno będą zadowoleni. Więcej o Arcy Młynie będzie można powiedzieć przy dłuższym materiale. Czy doczekamy się długograja?



Arcy Młyn w sieci: Facebook

Charlie Monroe - EP

Młode funkowo-rockowe uderzenie ze Szczecina ze swoją pierwszą epką. Materiał trochę nierówny, bo obok "Miłości" (fajnie, że po polsku!), gdzie pokazują jak można zagrać funka z pazurem, jest "Whatever", z banalną linia wokalu. Ale epka i tak jest ciekawą próbką miksu rocka z lat'70 i surowego funku. Spore umiejętności pokazuje gitarzysta, serwując kawał oldschoolowego grania. Posłuchajcie kawałka "Someone", tam też można znaleźć naprawdę dużo dobrego - gdyby taki poziom trzymał cały materiał! Niestety czasami jest za grzecznie, szczególnie w refrenach.


Charlie Monroe w sieci: Facebook

Bardzo Bardzo - "Bardzo Bardzo" EP

Kolejny młody polski zespół z udziałem obcokrajowców (zauważyliście, że to coraz częstsze zjawisko? chyba dojrzewa u nas małe multi-kulti). Ich pierwsza epka to próbka umiejętności poruszania się między tanecznością (dyskotekowy "Deep Down"), popem i rockiem. Na pewno zwraca uwagę głos Asi Czarkowskiej, brzmiący jak z radiowych przebojów. No właśnie, tej radiowej specyficznej lekkości jak dla mnie jest za dużo. Niby chwilami grupa wchodzi w mocniejsze, bardziej rockowe klimaty ("On the horyzont"), ale nawet wówczas nie przykuwa to uwagi na dłużej, ani nie porywa. Ewidentnie brak temu wyrazistości. A balladowe kawałki, które dominują na epce to kalki miałkich zachodnich popowych przeboików. Jedno co na pewno wyróżnia ten materiał to produkcja - brzmi bardzo profesjonalnie i może tego pozazdrości naprawdę duża część młodych bandów, które wypuszczają swoją pierwszą próbkę twórczości.

Aaa i jeszcze jedno. Grupa w swoim opisie posługuje się takim oto cytatem: "Mamy do czynienia z nieprzeciętnie utalentowaną wokalistką. Światowy poziom i światowy talent? TAK." Drodzy Bardzo Bardzo, więcej pokory. NIE.


Bardzo Bardzo w sieci: Facebook

rad