Płytę „Szumna Sessions” można nazwać z czystym sumieniem najbardziej wyczekiwanym albumem polskiego ska minionej dekady. Czy opłacało się czekać?

Co najmniej kilka razy zapowiadano ukazanie się pierwszej płyty „Barmanów”. Gdyby nie fakt, że krążek trzymam w dłoni, pewnie wciąż bym nie wierzył, że ten materiał udało się w końcu wydać. Ale jest, a jaki jest?

Wszyscy którzy poznali ich występy na żywo, albo pamiętają epkę z 2009 roku, mieli prawo oczekiwać od debiutanckiej płyty wiele. Spokojnie, „Szumna Sessions” powinna zadowolić najwybredniejszych, bo ma w sobie wszystko, z czego The Bartenders zdążyli zasłynąć – olbrzymią porcję skocznej, tanecznej muzyki ska, przyprawionej jazzowymi i swingowymi motywami, oraz kilka śmiałych eksperymentów około gatunkowych.

13 kawałków to połączenie tradycji oldschoolowych jamajskich brzmień z nowoczesnymi trendami, w tym z wydawałoby się zupełnie odmienną muzyczną galaktyką – hip hopem. Trzeba oddać zespołowi co ich – brzmią dobrze i grając chwytające za duszę starocie i w rozrywkowych przebojach. Barmani z niebywałą lekkością serwują skoczne piosenki, od samego początku gwarantujące świetną zabawę, za sprawą singlowego „The Polecat”, z gościnnym udziałem Dr Ring Dinga, czy imprezowego „7 na 6”. O ile w przypadku ska zazwyczaj można mówić o taneczności, to The Bartenders grają w sposób automatycznie uruchamiający biodra – jeśli stoisz bez ruchu przy tej muzyce, zgłoś się do lekarza.


Zadziwiająco dobrze wypadają eksperymenty z hip hopem – „Przeżyć w tej dżungli” i bonusowy „Wolny Czas” z gościnnym udziałem Duże Pe (świetny tekst o blokowiskach!). Nie można nie wspomnieć o „Warszawo”, pięknym hołdzie dla stolicy, opartym na kubańskiej melodii ludowej. Wszystkie kapele grające ody do swych małych ojczyzn powinny podpatrzyć jak to robić ze smakiem i jednocześnie w sposób poruszający. Jest też moment na oddech – leniwe reggae w „Only a Fool” oraz „Tefes” jest może i ładne, ale te numery przekonują mnie znacznie mniej (podobnie jak oba remiksy).


Bo The Bartenders to spece od ska-jazzowych melodii, jazzujących klawiszy wgryzających się w prosty rytm ska i powalających solówek dęciaków. To wszystko znajdziemy w czterech znakomitych insturmentalach, które niczym nie ustępują szlagierom ska-jazzowych ensemble’ów z Rotterdamu, Nowego Jorku czy Petersburga. To utwory instrumentalne właśnie, choć w teorii mniej atrakcyjne od piosenek śpiewanych, są najlepsze na tej płycie - swingowo-jazzowa „Kattorna” autorstwa Krzysztofa Komedy, naszpikowana dętymi solówkami „Plato” czy dwa numery o mocy rozpędzonej bałkańskiej orkiestry: „Foton 4 A.M.” i „Hungarian Tabacco”. Im naprawdę więcej nie trzeba by podbijać serca fanów muzyki ska i to na całym świecie.

Jest to zapewne najlepsza tegoroczna płyta ska w Polsce - raczej nie widać nikogo, kto mógłby wyskoczyć nagle z czymś powalającym. Jest to też płyta istotna dla całego nurtu muzyki jamajskiej nad Wisłą na przestrzeni wielu lat. Oj, opłacało się czekać.

ps: płyta do wygrania w konkursie, info w dziale news

The Bartenders w sieci

rad