Garażfunk - Let's make a sandwich garazfunk garazfunk
Garażfunk – „Alligator people”
Nikt nie spodziewał się hiszp…ukulele.
Garażfunk to solowy projekt Piotra Zabiełło z grupy Westwood. Powinniście ją znać, to jedno z naszych dawnych przemiłych odkryć z internetów.
„Alligator people” to druga płyta Garażfunk, wypuszczona do sieci szybko po debiucie. Pół roku nawet nie minęło. Czuć, że Piotr to gość, który nie lubi się nudzić, a w każdą chwilę niosącą takie ryzyko bierze ukulele do rąk i… jedzie. O takich osobach poważni panowie w Trójce mówią „maestro”. Mile widziane jest też towarzystwo słowa „multiinstrumentalista”. To wszystko się zgadza, Piotr ma palce, refleks i celność rewolwerowca. I widać, że świetnie się bawi ze swoją małą gitarką.
„Alligator people” to materiał w klimacie domowego grania. Nie ma tu spiny na nie wiadomo jakie brzmienie. Dzięki temu bezboleśnie przyjmuję, że funk nie brzmi zbyt grząsko i czasami zdarzy się mała kwadratura. Do diabła z tym. Połączenie funkujących klawiszy i rozwydrzonego ukulele, którego – powiedzmy sobie szczerze – chyba nikt się nie spodziewał w takiej muzyce - sprawia, że i tak się uśmiechniecie. Jest w tym luz, poczucie humoru i dystans. Poza tym ogrom fajnych motywów wyczarowanych na uku. Mało tego, nie ma tu żadnych gitar. Wszystkie partie gitar udźwignął ten mały instrument.
„Alligator people” to druga płyta Garażfunk, wypuszczona do sieci szybko po debiucie. Pół roku nawet nie minęło. Czuć, że Piotr to gość, który nie lubi się nudzić, a w każdą chwilę niosącą takie ryzyko bierze ukulele do rąk i… jedzie. O takich osobach poważni panowie w Trójce mówią „maestro”. Mile widziane jest też towarzystwo słowa „multiinstrumentalista”. To wszystko się zgadza, Piotr ma palce, refleks i celność rewolwerowca. I widać, że świetnie się bawi ze swoją małą gitarką.
„Alligator people” to materiał w klimacie domowego grania. Nie ma tu spiny na nie wiadomo jakie brzmienie. Dzięki temu bezboleśnie przyjmuję, że funk nie brzmi zbyt grząsko i czasami zdarzy się mała kwadratura. Do diabła z tym. Połączenie funkujących klawiszy i rozwydrzonego ukulele, którego – powiedzmy sobie szczerze – chyba nikt się nie spodziewał w takiej muzyce - sprawia, że i tak się uśmiechniecie. Jest w tym luz, poczucie humoru i dystans. Poza tym ogrom fajnych motywów wyczarowanych na uku. Mało tego, nie ma tu żadnych gitar. Wszystkie partie gitar udźwignął ten mały instrument.
komentarze
